Nu had ik dat Tonka wagentje wel eens langs de weg zien staan als ik over de Crowsnest Highway toerde, maar veel plaats om te stoppen was er nooit als ik onderweg was met een metertje of 23 staal en rubber. Edoch, ditmaal hadden wij de beschiking over een truck van een iets handzamer formaat, een Dodge RAM quad cab pick-up met een 6.7 L. Cummins turbo-diesel.
Om 10.01 uur werd er vertrokken uit C-town, en uiteraard neemt men als men de beschikking heeft over een 4WD truck niet de saaie highways over de (zo mogelijk) nog saaiere prairies.
Het weerbericht beloofde zelfs sneeuw, dus wij konden ons geluk bijna weer niet op!
Het groene monster staat al sinds jaar en dag in Sparwood, in de provincie British Columbia, een leuk ritje van slechts 152 KM vanaf het motel, en daar staat volgens Google maps een tijdsbestek van 2 uur een 55 minuten voor.
Dat geeft al een beetje aan dat dit geen route over strakgeplaveide fluisterstille ZOAB-wegen is.
Al na een kilometer of 30 na vertrek diende de eerste dirt road zich al aan, vergezeld door een gezellige sneeuwbui. Om nu meteen al de 4WD in te schakelen vonden wij vrij overdreven, dat doe je immers pas als je je voertuig geen centimeter meer voor- of achteruit meer kunt bewegen.
Omdat wij professional tourists zijn, hadden we zelfs een fotomoment ingelast, waarvan hieronder het resultaat:
(even aanklikken voor een groter formaat foto)
Na een rit zonder al teveel moeilijke situaties geraakten wij na verloop van tijd op de Crownsnest Highway en kon de 4WD (toch stiekem onderweg ingeschakeld) weer uit worden gezet. Ging dit vroeger gepaard met abrupt stoppen, minimaal twee handels overhalen, uitstappen en vrijloopnaven omzetten, vandaag den dag reikt men vanaf zijn/haar comfortabele lederen en tevens verwarmde zetel naar een miniscuul draaiknopje op het dashboard teneinde van het voertuig weer een achterwielaangedreven vehikel te maken. Welk een jolijt!
Al cruisend zoefden wij langs de beroemde Frank Slide, alwaar in de vroege uurtjes van 29 april 1903 een compleet dorp is verdwenen onder een laag van 82 miljoen ton / 30 miljoen kubieke meter rotsgesteente. Een geschat aantal van 70 tot 90 mensen heeft hier hun laatste rustplaats gevonden, en verreweg de meeste lichamen zijn nooit onder het puin vandaan gehaald.
Klik hier voor meer informatie over de Frank Slide.
Habbekrats was naar mijn mening klaar voor zijn eerste ontmoeting met Tim Hortons, het Canadese equivalent van wat Starbucks is voor de Amerikanen. Tot zijn grote vreugde ontdekte hij daar dat men er ook espresso schonk, iets wat hij tot nu toe nog in geen enkel Canadees horeca-etablissement had kunnen ontwaren. En zijn geluk kon helemaal niet meer op toen het zo felbegeerde zwarte koffie-elixer slechts 0,63 cent bleek te kosten.
Na het Timmie's geweld deden we nog even een Subway aan voor een simpele doch voedzame lunch en werkelijk niets kon ons daarna nog tegenhouden om de biggest tri-axle dump truck in the world te gaan bekijken.
Zelfs het overschrijden van de grens met British Columbia liep gesmeerd, plotsklaps bleken wij ons op de ''Best place on Earth" te bevinden!
(even aanklikken voor een groter formaat foto)
Uiteindelijk kwamen wij aan in Sparwood, BC alwaar ons einddoel stoïcijns op ons stond te wachten met zijn 16-cilinder motor van 3300 PK, een cilinderinhoud van 10320 CI / 169,11 liter en een leeggewicht van 260 ton.
Ik kan hier wel van alles gaan neerpennen inzake de afmetingen van dit groene gevaarte, maar foto's zeggen meer dan woorden.
Mijn welgemeende excuus voor de ietwat mindere kwaliteit van de foto's, maar zoals je kunt zien waren wij ter plaatse in een hevige sneeuwjacht verwikkeld.
(even aanklikken voor een groter formaat foto)
Let u toch vooral even op model Habbekrats voor de maatvoering!
