Johan




http://i22.photobucket.com/albums/b311/TjaWieBenIK/Canada%20weblog/Yard-010_zpsaa675158.jpg


















Er schijnt een voetballer te zijn geweest die als rugnummer steevast nummer 14 droeg.
Toen ik mijn truck voor het eerst zag merkte iemand, die kennelijk stiekem meer van voetballen weet dan hij ooit zal toegeven, op dat het voertuignummer op de zijkanten van de motorkap het nummer was van ene Johan Cruif Kruif Cruiff Kruiff Cruyff.  (met dank aan Google)

Johan is een Peterbilt 379, geboren in het jaar 2006 en met een respectabele kilometerstand (want: Canada) van inmiddels 1.360.870 KM. Vorig jaar is het Caterpillar 6-cilinder blok van 13,6 liter totaal gereviseerd, en er moet iets geks gebeuren als Johan over een aantal jaren de magische grens van 2 miljoen kilometer niet zal bereiken.
Het interieur is nog altijd als nieuw, en toen de truck aan mij werd overgedragen is hij nog even lekker vertroeteld door een professioneel cleaning bedrijf. Dus zelfs het kamerbrede hoogpolige tapijtje rook en glansde weer als nieuw.





















Als je het hebt over een echte Amerikaanse truck, dan is Johan precies jouw man!
Veel chroom, een lange neus, klinknagels, uitlaten aan de zijkant van de cabine, aluminium brandstoftanks en een verchroomde voorbumper. Tegenwoordig zie je niet veel trucks zoals Johan op de weg, de meeste bedrijven kiezen toch liever voor een gestroomlijnde wagen met veel plastic onderdelen. Dit scheelt in de luchtweerstand, en tevens door het lagere gewicht, in het brandstofverbruik.

De ''stuurcabine' is maar smal, vergeleken met de nieuwere uni-cab modellen, maar het oog wil kennelijk ook wat, dus daarom moeten er dikke verchroomde uitlaten pal achter de zijraampjes omhoog steken.
Dat dit weer ten koste gaat van het zicht naar achteren, vooral bij het achteruitrijden, ach daar heeft men geen boodschap aan. En het gaat, zoals al eerder gezegd, ook ten koste van de ruimte in de cabine zelf.

Gelukkig is de slaapcabine niet smal, deze steekt immers voorbij de uitlaten uit aan beide kanten, het bed is ruim 2 meter lang en meer dan 1 meter breed. Tussen het bed en de stoelen zijn dan aan beide zijkanten handige kasten gesitueerd, en daarin is uiteraard plaats vrijgemaakt voor een koelkast en allerhande opbergruimte.

Verder beschikt Johan over een 2500 Watt omvormer, zodat ik gewoon over de standaard 110 Volt kan beschikken voor zaken zoals mijn laptop en waterkoker. Het elektrische systeem van Johan is, in tegenstelling tot Europese trucks, geheel 12 Volt (behalve het startsysteem dat door een overbrugging toch op 24 Volt schijnt te werken.)

De gordijnen, die je bij een Europese truck dicht trekt langs de voor- en zijramen, ontbreken in Johan. Daarvoor in de plaats is er achter elke stoel een lap leer opgehangen welke je door middel van een rits aan elkaar kunt bevestigen en dichtritsen. De rest van deze twee lappen leer dienen dan tevens weer als afscherming van de kasten tussen de stoelen en het bed.

Johan heeft een turbootje, en dat turbootje gaat gezellig fluiten als er gas wordt gegeven. Niet hinderlijk fluiten, maar net genoeg om het leuk te laten zijn.

Omdat Johan een Canadees kenteken heeft is hij begrenst op zo'n 105 KM/U, dat lijkt hard voor Nederlandse begrippen, maar in de VS wordt je zo hard ingehaald door collega's, waardoor het soms lijkt alsof je stil staat.
En in veel staten mogen vrachtwagens net zo hard als personenwagens, eigenlijk best vreemd voor een land waar alles safe en verantwoord moet zijn, jongeren pas alcohol mogen drinken op hun 21ste en Kinder Suprise eieren verboden zijn door de wet.

Maar wel lekker 70 MPH rijden met je truck met trommelremmen rondom.......

Als er iets is waarin Johan uitblinkt, dan zijn het ongetwijfeld metertjes en klokjes!
Zelfs een piloot van een Boeing heeft minder instrumenten om te controleren tijdens een trans-Atlantische vlucht.



















En waar zijn al die klokjes en metertjes nu eigenlijk voor?


















Laten we Johan eens goed bekijken door middel van een aantal foto's: