Vegetarische pizza's laden in Plover, Wisconsin.
Dus vol goede moed tankten we de truck af en begaven wij ons naar de opgegeven lokatie.
Daar aangekomen bleken we een uurtje of 5 te vroeg te zijn, dus restte ons niets anders dan geduldig te wachten totdat het onze beurt was om de trailer tegen het dock te zetten.
Tijdens het wachten konden we de capriolen van twee pick-up bestuurders volgen die, met behulp van op hun voertuigen geplaatste sneeuwschuivers, probeerden om het fabrieksterrein sneeuwvrij te maken.
We konden er niet precies achter komen of ze onwijs goed konden rijden, óf dat ze onwijs veel geluk hadden als ze elkaar voor de zoveelste keer weer eens op een haar na hadden gemist....
Even later daagde er nog een truck van ons bedrijf op, en deze chauffeur kwam bij ons in de cabine een kop koffie drinken. Na al dit gezellige verpozen kregen we dan eindelijk het groene licht om te worden geladen.
Dit was in een mum van tijd klaar, nog even een weegbrug opzoeken, de papieren naar de grens faxen en we konden op pad richting Saskatoon, Saskatchewan, (zeg dat maar eens 3 keer achter elkaar als je kunstgebit los zit) in het mooie Canada.
Na een nachtje gezamenlijk doorrijden stonden we om 07.31 uur de volgende dag (vrijdag 10 december 2010) bovenin Noord Dakota aan de Canadese grens. Omdat we ditmaal geen vlees aan boord hadden, de pizza's waren immers vegetarisch, konden we zonder veel oponthoud de grens passeren en even later reden we de provincie Manitoba binnen.
Na het middaguur was ik weer aan de beurt om een stukje te sturen, en 's avonds kwamen we aan in Saskatoon. Daar parkeerden wij onze trailer en koppelden we vervolgens een andere trailer aan, deze moest naar de yard in Calgary worden gebracht.
Inmiddels hadden we een nieuwe rit toegewezen gekregen:
In de yard in Calgary stond een geladen trailer en deze moest naar Virginia, aan de oostkust van de VS worden gebracht.
Mooi ritje met veel kilometers, en dit zou betekenen dat ik nog een weekje langer onderweg zou zijn.
Na het wisselen van de trailer in Saskatoon ben ik doorgereden tot 01.31 uur de volgende dag (zaterdag 11 december 2011) en in Hanna, Alberta is mijn mentor weer gaan rijden terwijl ik van een welverdiende nachtrust genoot.
Een uurtje of 2 later stonden we in de yard in Calgary, trailer afkoppelen en de trailer voor Virginia zoeken. Toen we deze aan de truck hadden bevestigd bleek deze te zwaar te zijn voor onze mooie nieuwe Cascadia.....
Voor de zekerheid even over de weegbrug gereden, en ja hoor, onze duistere vermoedens werden bewaarheid: De trailer was te zwaar, en de planner had geen rekening gehouden met onze zwaardere trekker.
Dus na enige satellietberichten over en weer kregen we opdracht om terug te gaan naar de fabriek waar deze trailer was geladen. Daar aangekomen bleek, na een uurtje wachten, dat er vóór maandagochtend niets aan ons probleem kon worden gedaan. Dus wederom contact met het reisbureau opgenomen, en nu werd ons verteld dat er iemand met een lichtere Cascadia onderweg was naar ons om te trailer over te nemen.
Wij mochten terug naar Lethbridge rijden, maar eerst moesten we nog even een lege trailer oppikken in de yard, en met deze trailer naar Brooks, Alberta rijden.
Daar zou een geladen trailer voor de VS klaar staan, en daarmee moest mijn mentor maandagochtend de grens oversteken.
Na al dit gegoochel met lege en volle trailers kwamen we 's middags om 13.01 uur aan in Lethbridge.
Mijn mentor zette mij af bij National, zodat ik in ieder geval voor het weekend een auto tot mijn beschikking had, en even later checkte ik in bij het vertrouwde Lodge hotel.
De totale afstand van ons tripje, van maandagmiddag 12.31 uur tot zaterdagmiddag 13.01 uur, (4 rijdagen in totaal, want we hadden immers 24 uur stilgestaan in Waterloo, Iowa) bedroeg 5488,9 KM.
Hieronder kun je de route bekijken.
Klik afbeelding voor een grotere weergave:
Ik ben benieuwd of ik volgende week mijn tweede mentor tip over de Rocky Mountains ga maken, of dat ik eerst de 3-daagse Orientation cursus moet gaan bijwonen.....
