Om 08.01 uur moest ik Wayne van het reisbureau bellen om te checken of mijn nieuwe huis al in Lethbridge was gearriveerd, en om hoe laat de overdracht van de sleutels plaats kon vinden.
Stipt op tijd telefoneerde ik Wayne op, en hij vertelde mij dat ik om 09.01 uur op de yard diende te zijn alwaar ik de nieuwe baas van truck #2362 zou worden.
Hij had meteen een leuk reisje voor mij geboekt:
De trailer met bananen die nu achter de truck hing moest ik naar de yard in Calgary brengen en aldaar zou ik op een andere trailer moeten wachten, om deze vervolgens naar Sacremento, Californië te brengen.
Mijn spullen had ik de avond tevoren al ingepakt, de extra spullen waren vanuit de hotel storage room verhuisd naar mijn hotelkamer, dus ik was klaar om eindelijk al mijn zooi een plaatsje te geven in een truck.
Vanaf nu geen gezeul meer met 3 zware tassen, welk een luxe!
Na even snel de hotelrekening te hebben betaald (de rekening mocht ik aan Cathy geven) bevond ik mij even later met mijn vaste nerveuze coureur, uiteraard getooid in dikke winterjas en wanten, in de Lodge hotel shuttle, op weg naar de yard.
Toen ik terloops een opmerking tegen mijn chauffeur maakte over het dragen van wanten in de auto, vertelde hij mij dat het stuur anders zo koud was.....
Tja, hoe oliedom van mij......dat ik dat zelf niet had kunnen bedenken, zég!
Zonder noemenswaardige slippartijen en/of zware averij aan het vehikel arriveerden we even later bij het kantoor van de zaak, mijn spullen parkeerde ik even in de Driver's room en ik ging op zoek naar Wayne.
Deze vertelde mij dat de truck inmiddels was binnengekomen en dat ik hem maar moest gaan zoeken in de yard.
Op mijn vraag of ik eerst boodschappen mocht gaan doen reageerde hij vrij verbaasd:
"Dat had je toch gisteren kunnen doen ?"
Jawel, maar hij vergat waarschijnlijk gemakkelijkheidshalve even dat ik niet in het bezit ben van een eigen vervoermiddel, dus dat maakt boodschappen doen meteen 40 CAD / 28,40 Euro duurder in verband met allerhande taxikosten en fooien.
En had Bruce van Orientation ons immers niet plechtig beloofd dat wij, als we onze truck zouden krijgen, ruim de tijd zouden krijgen om even boodschappen met de losse tractor te doen ?
Anyway, er was geen tijd voor een gezellige shop-sessie, dat moest ik dan maar ergens onderweg doen.....
Zelfs een kort tripje naar de opslag zat er vandaag niet in, dus mijn TV/DVD combinatie moest nog maar even geduld hebben voordat hij met mij op avontuur mocht gaan, hij zal zichzelf de komende week wederom moeten proberen te vermaken met het gezelschap van mijn boormachine, de satellietradio en het funky koffertje.
Zeulend met een loodzware tas en mijn dekbed strompelde ik even later over de yard, op zoek naar truck #2362.
Deze was al snel gevonden en de chauffeur was net zijn laatste spullen eruit aan het halen.
Het bleek een Freightliner Cascadia te zijn, dus niet het oude Colombia model, dat was mooi meegenomen voor mij!
Klik afbeelding voor een grotere weergave van #2362:
Nadat ik mijn tas met vereende krachten in de cabine had gehesen kon ik even rondkijken, dat zag er tenminste mooi schoon uit!
Ik had al menig horrorverhaal gehoord over extreem smerige cabines bij een overdracht, maar deze chauffeur bleek vrij netjes te zijn.
Wel zei hij iets vrij onlogisch tegen mij:
"Als ik had geweten dat jij deze truck zou krijgen dan had ik hem beter schoongemaakt...."
???
De logica hierachter ontging mij even:Omdat het mijn persoontje betrof had hij extra zijn best kunnen doen qua schoonmaken ?
Kende hij mij dan persoonlijk, en waarom zou ik anders zijn dan elke andere collega ?
Maar goed, ik had niet eens zin om hierover in conclaaf te gaan, dus ik schudde de beste man zijn hand en reed even later met mijn eigen truck naar het kantoor om de rest van mijn spullen op te halen.
Daarna nog even tanken en ik kon op pad!
Bij het tankstation aangekomen zag ik een andere truck van het bedrijf staan, en om de een of andere reden kwam de chauffeur mij bekend voor ?
Wacht eens eventjes, dat was Alex Pluis!!
Alex is de man wiens weblog ik destijds op het internet had gevonden, en eigenlijk is hij een beetje verantwoordelijk voor het feit dat ik mij thans in Canada bevond.
Klik banner om Alex's weblog te bekijken:
Wat een toeval dat ik hem nu juist hier tegenkwam, sommige chauffeurs werken al jaren bij het bedrijf en hebben elkaar nog nooit gezien.
Klik afbeelding om Alex van dichtbij te bekijken:
(zelf weten, het hoeft natuurlijk niet....)
Na mij even te hebben voorgesteld aan Alex, ik had hem wel eens een berichtje via Facebook gestuurd, herinnerde hij zich wie ik was.
Ondertussen stroomden de liters diesel rijkelijk in mijn tanks, en na een kort maar leuk gesprek met Alex kon ik dan eindelijk de snelweg op met mijn eigen truckje.
De zon scheen, muziek van mijn iPod schalde mij via de speakers van de truck tegemoet, ik droeg een zonnebril én ik had een tripje naar het zonnige Californië in het vooruitzicht:
Life was good!!!!
