Tripje met truck #5413 (deel I)

Na mijn terugkeer in Canada werd ik meteen de zaterdag daarop
(5 maart 2011) de weg op gestuurd met truck #5413, een 4 maanden oude Cascadia met DEF (AdBlue in Europa) toevoeging.

DEF is een vloeistof die wordt ingespoten in de motor om deze schoner te maken qua uitstoot.
Maar dit betekent tevens dat je weer extra moet tanken, en wonderbaarlijk genoeg hebben we maar twee plaatsen in heel Noord Amerika waar we deze vloeistof kunnen (lees: mogen) tanken:
Op de H&R yard in Lethbridge, en op de H&R yard in Calgary.

Nu gaat deze vloeistof gelukkig vrij lang mee, na 4500 km toeren gaven lampjes op mijn dashboard aan dat ik nu toch echt DEF in het tankje moest gaan gooien. Geef je hier geen gehoor aan, dan is er principe niets aan de hand, je kunt dan gewoon doorrijden zonder enig probleem.
Maarrrrr......zet je de motor uit en start je hem daarna weer zonder eerst DEF toe te voegen, dan gaat het motormanagement in "limp-home mode", en kun je niet harder dan 5 km per uur rijden.

Gelukkig krijg je bij de truck een jerrycan met 15 liter van deze vloeistof , en samen met de inhoud van de reeds gevulde tank was dit ruim genoeg voor een tripje van meer dan 5000 KM.

Truck #5413, ergens onderweg in Oregon, USA:

Afbeelding aanklikken voor een grotere weergave:
Photobucket

Anyway, ik was dolblij met deze mooie nieuwe truck, helaas werd mij er meteen bij verteld dat ik hem niet als vaste truck mocht houden, hij was al van een andere chauffeur. Deze wagen had weer een heleboel nieuwe opties welke ik niet had in truck #2362.

Ook bleken er op de trekassen "super single" banden te zitten van 445 breed.
Normaal gesproken heb je dubbele achterwielen aan elke kant, in het kader van brandstofbesparing (minder rolweerstand én een lager gewicht) wordt er steeds vaker voor deze super single banden gekozen.

Afbeeldingen aanklikken voor een grotere weergave: 

Photobucket 
 
Photobucket
Na mijn spullen te hebben opgehaald bij de storage, en de huurauto terug te hebben gebracht, kon ik met een lege trailer op weg naar Brooks, Alberta, alwaar een grote vleesfabriek gevestigd is.
Daar aangekomen moest ik de lege trailer omwisselen voor een geladen trailer, en deze vracht moest naar Wilder, Idaho worden gebracht.
Na aankomst bij de fabriek in Brooks (om 11.31 uur) keek een aardige dame van de beveiliging achterin de trailer en concludeerde dat deze schoon moest worden gemaakt.

Nu hoef je dat gelukkig niet zelf met een emmertje water en een schuursponsje te doen, in heel Noord Amerika vind je overal bedrijfjes die een "trailer wash" aanbieden.
Je rijdt daar naartoe, meldt dat jouw trailer uitgewassen dient te worden, betaald voor deze service (12 dollar) met een elektronische check en even later kunnen de koeienlijkjes (of gelijk iedere andere waar die je in de trailer mocht willen gaan vervoeren) fris plaatsnemen op een keurig schoongespoten vloer.

De trailer wash zat vlakbij de fabriek, en daar aangekomen vertelde men dat ik de trailer mocht afkoppelen.
Zij zouden deze dan schoonspuiten en vervolgens naar de fabriek rijden, zelfs de betaling werd met H&R geregeld, dus ik hoefde slechts het landingsgestel naar beneden te draaien, wat handelingen met schotel, luchtslangen en de stroomkabel uit te voeren, en ik kon met de losse truck terugkeren naar de fabriek.

Daar aangekomen vertelde men mij dat de vracht nog niet geladen was, dit omdat men een inspectie ging uitvoeren ? Het was mij allemaal al lang worst best, dan had ik mooi de tijd om de nieuwe truck in te richten, mijn spulletjes een plekje te geven en mijn bedje op te maken.

Om 15.01 uur kwam men mij melden dat de trailer geladen en al op mij stond te wachten op het fabrieksterrein, dus ik even zoeken naar het juiste nummer en even later hing het geheel achter #5413.

Op het fabrieksterrein bevindt zich een weegbrug waar je verplicht overheen moet rijden, zodat men zeker weet dat je niet met overbelading de weg opdraait. Na weging kwam ik aan bij het kantoortje, alwaar een andere aardige dame mij meldde dat ik iets te zwaar was op de achterassen van de truck.

Dit betekende terugrijden naar waar ik de trailer had opgepikt en aldaar de achterassen van de trailer iets naar voren te schuiven. Als je de assen naar voren schuift, dan verminder je de druk op de schotel, en dus automatisch ook op de achterassen van de truck.
Dit hele gedoe met het verschuiven van assen (je kunt ook nog de schotel op de truck verschuiven om het gewicht op je vooras binnen de wettelijke vereisten te brengen) ga ik later wel een keer uitgebreid aan jullie uitleggen.

In de tussentijd vertoon ik even een filmpje gemaakt door H&R collega Alex "Spielberg" Pluis, inzake het verschuiven van de assen van de trailer.
(In dit filmpje zie je Alex een hendel overhalen om de trailer te ontgrendelen, tegenwoordig hebben de meest trailers een knopje dat je moet indrukken, m.b.v. lucht worden dan de pinnen ingetrokken en kun je gaan schuiven)

Klik filmposter om het filmpje te bekijken: 

Photobucket

Na een geschuif vanjewelste (en tevens dat het een lieve lust was), verkeerde ik in de stellige overtuiging dat het met mijn gewicht wel snor zat, dus op naar de weegbrug voor een tweede weging.
Na het wegen reed ik weer naar de portiersloge, en aldaar werd ik met draaiorgelmuziek, schaars geklede majorettes, zilveren schalen afgeladen met lekkere hapjes en uitbundig vuurwerk begroet:
Alle gewichten waren ruimschoots in orde, ik kon richting de Amerikaanse grens bij Sweet Grass (Montana) vertrekken !!

Nu had ik een lading vlees achterin, dus moest ik meteen na het overschrijden van de grens langs de "meat inspection" (zie Eerste mentor trip (deel I) ) en deze zouden speciaal voor mijn persoontje langer dan gebruikelijk open blijven.
Dus op naar de grens !!

Daar aangekomen moest ik eerst weer een nieuwe I-94 halen, omdat mijn huidige de volgende dag zou verlopen. Daarna even de andere papierwinkel afhandelen, en uiteindelijk naar de meat inspection.
Men had woord gehouden en om 19.31 uur zag ik, na het opdraaien van het terrein, dat men halsreikend naar mij uit zat te kijken.
De meat inspectie stelde ook deze keer weer weinig voor, en na een minuut of 16 bevond ik mij op de I-15, Eastbound richting het plaatsje Shelby.
In Shelby aangekomen vond ik dat het welletjes was voor deze eerste dag, en parkeerde het hele spul op de overvolle Pilot truckstop om eens even lekker van mijn nachtrust te gaan genieten.

Nogmaals een plaatje van truck #5413, ergens onderweg in Oregon, USA: 

Afbeelding aanklikken voor een grotere weergave:


Photobucket

(Wordt vervolgd)