Volgens de satelliet zou deze worden gebracht door truck # 2119, en na een paar uur wachten zag ik dan eindelijk het bewuste trucknummer de yard opdraaien.
Voor Californië vrachten moeten de assen van de trailer helemaal naar achteren geschoven worden, en dit was nog niet gedaan.
Dus ik vlijtig aan de slag met dit gebeuren, maar om de een of andere reden lukte het mij niet.....?
De chauffeur die de trailer had gebracht kwam mij helpen, en ook onze gezamenlijke inspanning werd niet beloond met een keurig naar achteren geschoven tandemstel.
Hij zei dat we de trailer maar even de werkplaats in moesten rijden, dan konden de monteurs er naar kijken.
Zo gezegd, zo gedaan en even later kwam de monteur van dienst mij melden dat de remmen niet meer goed werkten, daardoor kon ik de trailer niet op de rem zetten om zo de assen te verschuiven.
Dit betekende dat de remmen vervangen dienden te worden, en dat kon wel eventjes gaan duren.
Dus ik de trailer afgekoppeld, de deur van de werkplaats uitgereden en maar even op mijn nieuwe bedje gaan liggen.
Hieronder wat sfeer-foto's van de yard in Calgary.
Klik thumbnails:
Rond 23.01 uur werd er op mijn deur geklopt:
Of ik de trailer even wilde aankoppelen om te kijken of alles weer naar behoren werkte.
Uiteraard was ik ten zeerste bereid om dit te doen, en alles bleek na inspectie pico bello in orde te zijn!
Met de instructie even wat over de yard te rijden, werd ik gevraagd om daarna weer de garage in te rijden zodat men de wielen opnieuw kon natrekken.
Toen ook deze korte toeristische trip achter de rug was, de wielmoeren met het juiste moment waren aangetrokken, kon ik dan eindelijk op pad naar Californië.
Maar niet nadat ik eerst nog even diesel had getankt en over de weegbrug was gereden om te kijken of ik legaal was qua gewicht op de diverse assen.
Nadat ook dit allemaal in orde bleek te zijn, was het inmiddels al vrijdag 24 december 2010 geworden, eindelijk kon ik dan vertrekken!
Na een rit over de Crowsnest Pass, ongetwijfeld onwijs mooi bij daglicht, besloot ik zo rond 04.46 uur even te gaan slapen bij Jim Smith Lake in British Columbia.
Drie uur later was ik weer onderweg naar de US border bij Eastport, Idaho.
Aangezien mijn lading bestond uit doosje varkensvlees, moest ik na het passeren van de grens langs de meat inspection.
Daar checken de Amerikanen of het vlees wel goed genoeg is om op de borden van Amerikaanse gezinnetjes te belanden.
Toen ook dit in orde bleek te zijn, kon ik de staat Idaho binnenrijden.
Bij het binnenrijden van het stadje Ponderay viel mijn oog op een Wal-Mart Super Centre, aha....daar kon ik mooi even gaan shoppen!
Aan de overkant van de weg was een tankstation met ruime parkeergelegenheid, dus dat was helemaal ideaal om mijn combinatie van 23 meter neer te zetten.
Wat ik echt nodig had waren een TomTom en een koelkastje.
Dus met deze items in mijn hoofd geprent stak ik de weg over, en begaf mij tussen het voor kerstmis winkelende publiek.
Een TomTom was al snel gevonden, en ook een koelkastje bleek op voorraad te zijn in deze toverwinkel van gigantische afmetingen.
Daarna nog even flink wat proviand ingeslagen,
(de boodschappen zijn hier aanzienlijk goedkoper vergeleken met Canada)
en bepakt en bezakt stak ik een uurtje later de weg weer over alwaar #2362 trouw op mij stond te wachten.
Die dag ben ik doorgereden tot 15.46 uur om daarna van een welverdiende rust gaan genieten bij een truckstop in het plaatsje Stateline, Idaho.
De volgende ochtend (eerste kerstdag 2010) was ik alweer vroeg uit de veren
(om 01.01 uur), en toen ik de gordijnen open schoof zag ik iets wits op mijn motorkap liggen ?
Nee geen sneeuw, dat kon ik ondertussen wel dromen:
Het bleek een papieren zak te zijn, keurig verpakt in een doorzichtig plastic, vanwege eventueel vocht.
In deze zak bevonden zich allerlei kerstcadeautjes, op mijn treeplank lagen twee candy canes, en toen ik rondkeek zag ik dat alle trucks zo'n pakketje hadden gekregen.
Wat grappig!
Hieronder de foto's en wat er in het pakketje zat.
Klik thumbnails:
Na mijn ontroering weg te hebben gedronken met een kopje thee, en een paar boterhammen voor de komende dag te hebben gesmeerd, besloot ik om weer op weg te gaan richting sunny California.
Bij Pasco, Oregon ben ik even gestopt om de truck en trailer (koelmotor) van motion lotion te voorzien, en met volle tanks vervolgde ik mijn weg dwars door deze mooie staat.
Na een hele dag toeren over veelal tweebaans highways kwam onvermijdelijk het moment dat mijn 11 uurtjes rijtijd op waren en ik gedwongen werd uit te zien naar een geschikte plek om een uurtje of tien te rusten.
Helaas waren stadjes en vooral truckstops hier niet zo dik gezaaid, en toen ik de staatsgrens met Californië niet meer kon bereiken, besloot ik om te stoppen op de parkeerplaats van een visitors-centre van de staat Oregon.
Deze centra vindt je op veel plaatsen in the VS nadat je een staatsgrens bent gepasseerd, en vaak kun je hier gebruik maken van gratis internet.
Zo ook bij dit centre, dus ik had in ieder geval Wi-Fi verbinding met de rest van de wereld !
Mijn kerstmaal bestond uit jus 'd orange, thee, brood met pindakaas en een blikje luncheon meat.
Merry Christmas !!!!
