Pas na de plaats Great Falls wordt het allemaal wat leuker als je de Big Belt Mountains over moet.
Tot aan de stad Butte ben je dan constant aan het klimmen en dalen, hier enkele sfeerfoto's van deze route:
Afbeeldingen aanklikken voor een grotere weergave:
Als je van een beetje ruimte houdt, dan is dit de ultime sta/zit/lig caravan:
Om 17.31 uur arriveerde ik die middag bij de Flying J truckstop in Jerome, Idaho.
Vanaf deze truckstop was het nog maar slechts 251 KM naar mijn losadres in het plaatsje Wilder, dus dat stukje kon ik dan de volgende ochtend mooi even rijden om op de afgesproken tijd van 09.31 uur te arriveren bij de klant.
Na wat problemen met tanken (mijn tankkaart kon in eerste instantie niet worden gebruikt bij deze Flying J), ging ik de volgende ochtend (maandag 7 maart 2011) dan toch fris en fruitig rond 05.31 uur op pad richting Wilder.
Door een fikse sneeuwstorm heen worstelde en zwoegde ik (lekker in mijn t-shirt in de cabine, radio en kacheltje tevreden aan) mij een weg naar het altijd zonnige Wilder, Idaho.
Het lossen van mijn lading verliep gesmeerd, en rond 12.46 uur bevond ik mij bij de Flying J truckstop in Caldwell, Idaho.
Even later bliepte de satelliet en werd ik vriendelijk verzocht om de gehele combinatie even over de weegbrug te rijden: Men had het lege gewicht nodig om te kijken of ik een bepaalde vracht mee kon nemen naar Canada.
Zo gezegd, zo gedaan...... en even later gaf ik keurig de gewenste gewichten (vooras, trekassen en trailerassen) door aan mijn vrinden van het reisbureau.
Niet veel later kreeg ik een nieuwe load assignment binnen: Laden in Kennewick, Washington.
(State, dus niet D.C. waar de president woont).
Even op de kaart gekeken, en mijn vermoeden bleek juist te zijn:
Dit plaatsje lag vlakbij Pasco, alwaar ik afgelopen december had getankt bij de Flying J truckstop.
De afstand Caldwell-Kennewick bedraagt slechts 421 KM, en ik hoefde pas de volgende middag om 14.01 uur op het laadadres te zijn, alle tijd van de wereld dus !!
Om 16.01 uur verliet ik met brullende motor de Flying J in Caldwell, om even later de staatsgrens met Oregon over te steken.
Na een hele mooie rit door de bergen (ik was lekker leeg, dus veel sneller dan die Amerikanen met hun Kenworths en Peterbilts) arriveerde ik om 20.01 uur bij de Pilot truckstop in Stanfield, Oregon.
Daar besloot ik mijn bivak voor de nacht op te slaan, en de volgende ochtend (dinsdag 7 maart 2011) vervolgde ik mijn weg naar de Flying J truckstop in Pasco, Washington.
Bij het binnenrijden van dit plaatsje ontwaarde ik een Wal*Mart supermarkt met een enorm leeg parkeerterrein.
Dus scherp rechts gestuurd en mijn rode raket op het voorgenoemde parkeerplein tot stilstand gebracht.
Ik had dringend een Amerikaanse telefoon nodig, want in de VS bellen met mijn Canadese pre-paid telefoon kostte mij klauwen met geld.
Even later verliet ik Wally's World weer, met in mijn hand geklemd een LG telefoon met 100 US$ beltegoed.
Communicatieprobleem opgelost, nu op naar de Flying J voor een verkwikkende douche !
Ondertussen had de reisbureau-crew ook niet stilgezeten, bij terugkeer in de truck stonden er maar liefst 4 (vier) nieuwe berichtjes op mijn satelliet-schermpje.
De lading in Kennewick ging niet door, in plaats daarvan moest ik gaan laden in Quincy, een plaatsje op 161 KM vanaf Pasco.
Omdat #5413 niet op zonne-energie liep, besloot ik om eerst maar eens te gaan tanken bij de Flying J, en meteen de felbegeerde douche te gaan nemen.
Het tanken liep gesmeerd, het douchen geolied en toen ik weer in mijn cabine kwam ontwaarde ik maar liefst 8 (acht) nieuwe berichtjes op het schermpje van de satelliet.
Het ene bericht was nog vreemder dan het andere:
"Wel laden in Kennewick", "vooral niet laden in Kennewick", "negeer alle eerdere berichten", "bevestig de laadopdracht in Kennewick" etc. etc............
Na enig gepuzzel besloot ik om naar Quincy te rijden, om daar mijn lading aardappelen in de trailer te laten proppen.
Na een voorspoedig ritje kwam ik strak volgens schema aan op de landweg waaraan de aardappelgroothandel gevestigd was.
Na enige vertraging werd ik daar geladen, maar de trailer zat na afloop slechts half vol ?
Eerst maar eens gaan wegen, en ondertussen de mensen van het reisbureau vragen hoe of wat.
Na het wegen kwam er waarachtig een antwoord op mijn vraag of ik half leeg/vol naar Canada moest terugkeren:
Neen, ik had uien moeten laden in............Kennewick.
(stel je na het lezen van deze laatste zin het geluid van een brekende klomp voor)
Dus ik weer even 161 KM terug naar Kennewick toeren, ditmaal een mooie route langs de Snake river.
Daar aangekomen (om 19.16 uur) kon ik zowaar nog terecht op het laadadres om 4 pallets met bolvormige tranentrekkers te laden.
Na het laden weer naar de Flying J in Pasco (nét aan de andere kant van de Snake river) om te wegen, en de vereiste papierwinkel naar de grensovergang te faxen.
Om 21.01 uur kon ik dan na al deze feestelijkheden eindelijk op weg naar Idaho, om vervolgens de grens met Canada over te steken.
Bij het plaatsje State Line, Idaho vond ik het om 23.31 uur echter welletjes voor deze enerverende en zeker niet saaie dag,.
Ik parkeerde mijn 23 meter plastic, rubber, staal , aardappelen en uien bij de lokale Flying J, en ging eens lekker slapen.
(Wordt vervolgd)
