(wederom te voldoen per electronische check) de trailer aan de binnenkant schoon. Omdat mijn vorige lading vlees betrof moest dit verplicht gebeuren, zodat de volgende lading in een frisse en schone trailer kan worden gepropt.
Deze volgende lading bestond uit bananen, maar de trailer zou ik niet meer mee terug naar Canada nemen.
Als het goed was stond er in de stad Ventura een geladen trailer met deze kromme gele jongens op mij te wachten.
Dus met een lekker zonnetje in mijn gezicht ging ik vol goede moed op pad, een kijkje op de kaart had mij geleerd dat ik vlak langs de kust zou rijden.
Toen ik op een gegeven moment de Pacific ocean te zien kreeg werd ik onverwachts een beetje emotioneel.
Ik had nooit gedacht dat ik de zee zo zou missen ???
Voor wie het niet weet: In Nederland woonde ik aan zee, en elke dag moest ik even naar zee.
Al was het maar met de auto over de boulevard rijden, als ik de zee had gezien was ik blij !
Dus het scheelde niet veel of ik zat bijna een potje te huilen toen ik na ruim 2 maanden eindelijk weer eens de zee zag.
Vreemd hoe dat werkt in je hoofd, ik kan het verder ook niet verklaren, het is nu eenmaal zo..... :-)
Hieronder #2362, pal naast de Pacific ocean:
Klik foto's voor een grotere weergave:
Bij aankomst op het bewuste adres in Ventura bleek mijn trailer nog niet klaar te staan.
Dus parkeerde ik mijn lege trailer op het terrein en besloot om boodschappen te gaan doen in een grote mall in de buurt.
Bij terugkomst bleken mijn bananen inmiddels te zijn gearriveerd, en kon ik de nieuwe trailer aankoppelen.
Nu nog even ergens in de buurt een weegbrug vinden om te kijken hoe het met de gewichten van de diverse assen van mijn truck zat, en daarna kon ik aan de reis terug naar Canada beginnen.
Toen ik mijn papieren in zat te vullen, kwam er nog een truck van ons bedrijf aan rijden, de chauffeur
Op het moment dat hij zijn mond opende hoorde ik al dat het een Belg was, dus ik antwoordde hem terug in het Nederlands.
Waarop hij mij meteen vroeg of ik misschien "die nieuwe Nederlander" was ?
Tja, om nu meteen een beetje te gaan liegen tegen een Belg, dat vind ik ver beneden ieder peil, dus ik antwoordde bevestigend.
Bleken wij een gezamelijke kennis te hebben: Jan Cowboy !
Jan had al iets in mijn Gastenboek geschreven over een vriend van hem, Valere, die ook bij H&R rijdt.
Jan Cowboy ken ik van diverse Amerikaanse auto meetings in België. Hij bezit zelf een jaren 70 Corvette, en een International bergingstruck waarmee hij de kost verdient:
Klik foto voor een grotere weergave van Jan's truck:
(Achterop de truck kun je nog net de Corvette zien staan)
Val wist wel een weegbrug in de buurt, alleen was hij er niet helemaal zeker van of deze open was op dit tijdstip ? (het was inmiddels al avond geworden)
Maar als we er eerst even met de losse truck naartoe reden, konden we kijken of deze king-size weegschaal open voor gebruik was of niet.
Dus zo gezegd, zo gedaan en even later waren Val en ik op weg.
De weegbrug bleek open te zijn, dus onze volgende stap binnen dit logistieke plan bestond uit het ophalen van de trailer.
Na een uurtje waren we terug bij de weegbrug en bleek ik, na weging, legaal de reis naar Canada te kunnen gaan ondernemen.
Nadat ik Val weer had afgezet bij zijn eigen truck kon ik op weg naar Viva Las Vegas !!
De volgende ochtend vroeg (dinsdag 28 december) arriveerde ik bij de Flying J truckstop in Las Vegas, en kon ik van een welverdiende rust gaan genieten.
's Middags vervolgde ik mijn weg naar het hoge noorden via Salt Lake City, Utah naar Idaho Falls, Idaho.
Daar kwam ik 's nachts (29 december 2010) aan, inmiddels was de buitentemperatuur alweer fiks onder het vriespunt gedaald.
Oók lag er weer volop sneeuw in deze staat, ik kan niet zeggen dat ik erg vrolijk werd van deze aanblik.....
Rond het middaguur werd ik wakker in deze witte wereld, en ging goedgemutst op pad naar de Canadese grens.
Deze bereikte ik om 23.01 uur dezelfde avond, en na weinig rompslomp mocht ik Canada binnenrijden.
Vanaf de grens was het nog een anderhalf uur rijden naar Lethbridge, daar aangekomen koppelde ik mijn trailer af in de yard en gaf deze over aan een chauffeur die bij aankomst al op mij stond te wachten.
Zo, job done !!
Nu kon ik gaan genieten van mijn 34 uur reset.
Na nog wat te hebben gepraat met mijn broers via Skype, lag ik om 03.01 uur in mijn warme mandje.
Hieronder een kaartje van mijn reisje naar Californië en terug.
Klik afbeelding voor grotere weergave:
(Toch stiekem 4964,5 KM)
