Maar hij had nog een trump up his sleeve: Doorzoeking van het voertuig van verdachte m.b.v. een heuse speurhond!
Eerst was mijn auto aan de beurt, uiteraard vond het snuffelbeest daar helemaal niets, daarna was ik zelf aan de beurt om door het krachtige reukorgaan van het dier onderzocht te worden. Bij mijn rechterbroekzak pauzeerde Snuf iets langer dan op andere plaatsen, "waarschijnlijk omdat ik rechtsdragend ben?" peinsde ik.....
Maar de begeleidster van de speurhond vroeg mij of ik misschien mijn geld in die bewuste broekzak bewaarde? Ik bevestigde dit, waarna ik vroeg of deze hond was getraind om geld op te speuren? Daar kon ze helaas geen antwoord op geven, maar direct hierna verloren zowel de dame als de hond alle interesse in mij.
Clearasil-boy verscheen weer ten tonele, al wapperend met mijn paspoort en ik mocht van hem het Verenigd Koninkrijk binnen gaan!
De sleutel van het eiland kreeg ik nog net niet overhandigd, maar hij beloofde mij plechtig dat de slagboom automatisch open zou gaan als ik ervoor stond.
Al spookrijdend (als iedereen het doet is het best een grappige manier van reizen) reed ik Dover uit. De afstand van Dover naar Padworth, alwaar het sollicitatiegesprek zou plaatsvinden, bedroeg 201 KM.
Door het oponthoud bij de douane was het inmiddels toch stiekem al 12.16 uur geworden, maar aangezien ik pas om 15.01 uur in het Comfort Hotel werd verwacht, had ik tijd genoeg om daar te geraken zonder meteen de maximum snelheid met grote getallen te overschrijden.
Ondanks het feit dat het zaterdag was, was het vrij druk op de snelwegen onder Londen, maar zelfs na enig oponthoud arriveerde ik toch ruim voor de afgesproken tijd bij het hotel.
Photo courtesy of Google Streetview:
(wordt vervolgd)
